เมื่อรวยอย่าวางท่า จนถึงไม่เอาพี่เอาน้อง สักครู่จะเป็นคนรวยต กอั บเหมือนชายคนนี้..

[Jessicas]

นานมาแล้วผมมีที่ดินอยู่ใน แทบทุกเฉ ตของ ก รุ งเท พ แล้วก็หั วเมืองใหญ่ๆรวมและโดยประมาณ 500 ไร่

แล้วก็เมื่อ 30 ปีกลายนั้น ผมพกเงินในกระเป๋าไว้เที่ยวทีละเป็นแสนๆทำมาค้ าข ายได้เงิน


มามากมาย ก็ส่งลูกเรียนต่างประเทศหมด ไม่ต้องดำเนินการให้เรียนอ ย่ า งเดียวเมี ย ผมชอบ


เ ล่ นหุ้ น ราค าหุ้ นก็ขึ้นเอาๆก็ได้ผลกำไรมาเยอะแยะอยู่เช่นกัน เราก็มีเงินสดหลายร้อยล้ าน

แล้วก็จู่ๆพออยู่มาวันนึงนั้น ก็มีเครือญาติผมคนหนึ่งเดื อ ดร้อนมายืมเงิน วันนั้นผมก็เลยด่ าเขาซะแร ง

แบบที่ว่าเสียๆหายๆเนื่องจากว่ามีความรู้สึกว่าตัวเองมีเงินมากมายจะพูดอะไรกับคนไหนกันยังไงก็ได้

แต่ก็มอบเงินเขาไปอยู่นะ แสนนึง บอกเขาว่าไม่ต้องมาให้มองเห็นหน้าอีกนะ

ด้วยเหตุว่าเงินที่ให้ รู้สึกว่าให้ทาน แล้วเขารับเงินพร้อมน้ำตา ในเวลานั้นผมไม่รู้เลยว่า

เขาจะรู้สึกแบบไหนเมื่อผมคิดการใหญ่ ตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุยงธย าแล้วในปีนั้นเกิดวิ ก ฤ ต


น้ำท่วม พัดพาทุกอ ย่ า งไปจากชีวิตผม รถผม 19 คันบ้านอีก 5 หลัง ที่ดินมากไม่น้อยเลยทีเดียว เงินสดที่เคยมี


แฟนผมเล่นหุ้ นพี่สาว งไปสี่ร้อยกว่าล้ านลูกก็ทำธุรกิจจนหมดเนื้อหมดตัวข าดทุนภายใน 2 ปี

เป็นสิ่งที่มีมันหายไปในพริบตา เหลือไว้เพียงหนี้สิน 200 กว่าล้าน เดี๋ยวนี้ผมคือบุคคล ล้ ม ละ ล า ย

เช่าห้องพออยู่ได้ ข ายก๋วยเตี๋ยวไปวันๆป ร ะ ทั ง ชี วิ ต และก็เมียผมก็ไม่มีกระจิตกระใจ

ทำอะไร ทั้งลูกผมก็ต่างแยกย้ า ยกันไปเอาตั ว ร อ ดต่างคนต่างไป ไปตามเส้นทางชีวิตตนเอง

ผมไม่เคยได้มองเห็นหน้าลูกเลย มาบัดนี้ผมอายุ 76 ปีแล้วผมจะต้องชูหม้อ ก๊วยเตี๋ยว

ล้างจาน แต่ว่าพอมันอยู่นานวันเข้าทุกๆวันนี้ ผมปลงได้เอง ผมมาทุกข์ยากลำบากตอนแก่แต่ว่า

ก็พอเข้าใจชีวิตมากยิ่งขึ้น เงินค่าเช่ าห้องนี้ ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยด่ าเขา

ให้เขาไปแสนนึง แต่ว่าลูกเขายื่นเงินให้ผมแสนห้า บอกผมว่าพ่อผมบ ากหน้าไปยืมเงินคุณลุง

เพราะในตอนนั้น ผมเข้าโรงพ ย า บ า ลผ่ า ตัด คุณลุงด่ าแล้วโยนเงินให้ราวกับพ่อผมเป็นหม า

บิดาผมยอมหมดด้วยเหตุว่าชีวิตลูก มีค่ามากยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด ต่อให้ทำ อ ย่ า ง ไรพ่อก็ยอม

ถ้าเกิดมีเงินจะให้หามาคืนคุณลุงให้ได้ และก็แสนนี้ผมคืน ส่วนห้าหมื่นเป็นด อ กละกัน

ไม่มีหนี้บุญคุณต่อไปแล้ว แต่ถ้าหากคุณลุงตรากตรำ คุณลุงมายืมกับผมได้นะ ผมจะให้ก ู้


ผมจะไม่ด่ าราวกับที่คุณลุงด่ าบิดาผมหรอกนะ เพราะว่าถ้าไม่มีเงินคุณลุง ผมอาจไม่ร อดในวันนั้น

เพราะเงินแสนที่คุณลุงโยนให้ มันต่อ ชีวิตให้ผมได้ ผมทำตามที่พ่อบอกแล้วให้ตอบแทนหนี้สิน

ก้อนนี้ให้ลุง และส่วนลูกคุณลุง ผมไม่เคยทราบก ร ร มของใครกันแน่ของมันนะ

เมื่อได้ยินด้วยเหตุดังกล่าว ผมเดินร้องไห้ มาถึงบ้านเอาเงินมาจ่ายค่าห้อง แล้วก็ลงทุ นร้านก๋วยเตี๋ยวเล็กๆ

มีเงินเก็บไว้ 30,000 บาท จากวันนี้ผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่า ก ร ร มตามสนอ ง

หลานเขาไม่ได้ด่ าผมแต่ว่าหลานพูดความจริงให้ฟัง แค่ผมรับข้อเท็จจริงไม่ได้เท่านั้น

แต่ในเวลานี้ผมแฮปปี้ดี พระ แม่ชี ขอท าน มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านค้าผม ผมไม่คิดเงิน

ตอนผมมีเยอะๆผมรังเกียจคนบอกบุ ญผม ไม่เคยทำบุ ญเลย ผมรับประทานผมท่องเที่ยว

แม้กระนั้นตอนนี้ผมหมดตัว มีหนี้ ไม่มีสหาย ไ ร้ ลูกผมถึงได้ฟังธรรมะ

เข้าวัดเป็น ในตอนนี้ผมห่วงแค่ภรรยาผมผมภาวนาให้เมี ยไปก่อนผม เนื่องจากว่าไม่อย าก

เห็นเมียลำบ าก ไม่ต้องถามว่าผมเป็นผู้ใดกัน ร้านค้าอยู่ตรงไหน

แค่จะเก็บเรื่องราวมาให้อ่ าน ให้เป็นข้อคิดเตือนใจ คงไม่มีคำว่า ย า กกระทั่งสำหรับคนขยัน

ไม่มีการปลงตก แม้ไม่เคยสูงสุด แล้วมาต่ำสุด และเรื่องนี้สอนใจเจริญจริงๆ

มันถือเป็นการสอนใจ สำหรับใครหลายคนเลยที่ทะนงตน ลืมตัว มีความรู้สึกว่าตนเองเหนือคนใดกันแน่

"ดูให้สูงเสมือนท้องฟ้า
แต่อย่าลืมว่าที่ที่ยืน
...คือพื้นดิน..."
รวย
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/12927/