ฝึกเดินลำพังหากไม่มีใครจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[Jenny937]

กำแน่นเท่าไรก็สู ญ เ สี ย มากเท่านั้น

อย่างกับ การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็ตกออกมาจากมือมากเท่านั้นที่ควร

ถนอมจงรู้ถนอม เนื่องจาก เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นอาจเป็นสิ่งที่ล้้ำค่าที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด แล้วก็เสียใจที่สุดก็เป็นไปได้เมื่อใด ที่รู้สึกห่อเ.่ยวแม้อย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเถิดแม้กระนั้นเมื่อร้องกระทั่งหนำใจแล้ว ก็จะต้องลุกขึ้นยืนหยัด อีกทีให้ได้

ความซาบซึ้งตอบแทนความผูกพันไม่ได้

ใครก็ตาม เพื่อนพ้องหรือคนแ ปลกหน้าคุณต้องเรียนรู้ที่จะยิ้ม หากแม้ในใจจะร่ำไห้ครวญคราง

สักแค่ไหนเพราะว่ามนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่ตัว ก็เลยอย่ า ไปมุ่งมาดว่าจะมีคนไหนกันแน่ดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขถ้าเกิดใครสักคนไม่มีคุณค่าพอเพียงให้ท่านถนอม ก็จำเป็นต้องฝึกหัดปล่อย

ฝึกวาง ฝึกทิ้ง

อย่ า เลือกคบผู้ที่รูปร่างหน้าตา

จงเรียนรู้ที่จะชื่นชอบผู้ที่ความรู้ความเข้าใจ และก็ถ้าหากคุณมีความรู้สึกว่าตัวเองสู้คนอื่นเขาไม่ได้อย่ า

ได้อกน้อยใจ เนื่องจากคุณ ก็เป็นคนเดินดินเสมือนคนอื่นธรรมดา

พ่อแม่คือผู้ที่รักและก็ห่วงใยต่อคุณสูงที่สุด

อย่ า นึกถึงท่านเฉพาะตอนไม่มีเงิน อย่ า คิดว่าในสายตาพ่อแม่ คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่ตลอดเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของบิดามารดาแต่ไม่สงส ารบิดามารดาหรอ ที่มีลูกไม่เคยรู้โตสักครั้ง

ไม่มีอะไรอย่างเดิม

ด้วยเหตุว่าทุกๆสิ่งทุกๆอย่างแปรไปทุกเวลาทุกนาที อย่ า เอาขั้นตอนการเก่าๆมาแก้ไข คนสองคน

รักกันอาจมิได้อยู่ร่วมกันตลอดระยะเวลา อย่ า มัวแต่เพ้อ อย่ า เอาแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้บางทีอาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนห่างไกลกันมากกว่าเดิม

หนทางของชีวิตนั้นย า วไกล

จงเรียนรู้ที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่คนอื่นมิได้พึงพอใจคุณดังเดิม ก็ไม่ต้องเสียใจ

เพราะทุกคนต่างมีเส้นทางของชีวิตที่จำต้องเ ดินแบบเดียวกัน ไม่มีผู้ใดเดินเคียงคู่คุณไปจนกระทั่ง

ที่หมาย อย่ า ให้คนไหนกันคนใดคนหนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง แปลงเป็นทั้งผองใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของคนเรา ถือกำเนิดขึ้นจากการรังเกียจที่จะอยู่เพียงลำพัง
พึ่งพาตัวเอง
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/
คำค้นหา : อยู่คนเดียว